“Στο ‘χω πει 100 φορές! Γράφουμε πάντα με το καλό χέρι! Το δεξί!”

Κάποια χρόνια πίσω, ήρθε μια μαμά με το 5χρονο γιό της (με αυτισμό και χωρίς λογάκια εκείνη την περίοδο) για Αξιολόγηση Εργοθεραπείας.  Η κύρια ανησυχία της μαμάς, όπως μου είπε με το “καλημέρα σας” ήταν το ότι το παιδί της δεν έδειχνε καμία βελτίωση στις γραφοκινητικές του δεξιότητες. Μεταξύ άλλων, στις προ-αξιολόγησης φόρμες είχα διακρίνει πως το παιδί περιγράφεται σαν δεξιόχειρας.

Ένα από τα πρώτα τεστάκια ζήταγε από τον μικρό να χρωματίσει έναν μικρό κύκλο και ένα αστεράκι με προσοχή ώστε να μην χρωματίσει έξω από τις γραμμές. Είχα ήδη τοποθετήσει ένα μολύβι κοντά του, ως συνήθως, ο μικρός λοιπόν το πήρε με το αριστερό του χέρι, πολύ φυσικά και άρχισε να χρωματίζει. Το κοίταξα και αμέσως σκέφτηκα, - Ouπς, γράφει και με το αριστερό;

Εν τω μεταξύ, καθώς συνέβαινε αυτό η μαμά του συμπλήρωνε ένα ερωτηματολόγιο. Μόλις όμως αντιλήφθηκε ότι ο μικρός χρησιμοποιούσε το αριστερό χέρι για να χρωματίζει και να αντιγράφει σχήματα, διέκοψε τη δραστηριότητα απότομα και είπε στο παιδί με κάπως αυστηρό ύφος:

-Δεν σου το έχω πει εκατό φορές; Γράφουμε ΠΑΝΤΑ με το καλό χέρι. ΟΧΙ με το αριστερό!

Εγώ έμεινα άφωνος. Σοκαρίστηκα μπορώ να πω!

Φυσικά γνωρίζω πως τα περισσότερα παιδιά , αλλά όχι όλα, αναπτύσσουν μία σαφή προτίμηση της μίας πλευράς στο σώμα τους πριν την ηλικία των 5 ή 6 χρόνων, όμως αυτή η περίπτωση ήταν πολύ διαφορετική. Επίσης είχα ακουστά ότι τα παλιά χρόνια οι γονείς και οι δάσκαλοι όταν έβλεπαν ένα παιδί να γράφει με το αριστερό χέρι το πίεζαν, το μάλωναν και το ανάγκαζαν να γίνει δεξιόχειρας.

Επίσης, δεν είμαι σίγουρος ότι παίζει κάποιο ρόλο, αλλά η οικογένεια κρατάει ρίζες από το Μπαγκλαντές.

Ήμουν πάντως σίγουρος για αυτά που παρατήρησα. Το αγόρι χρησιμοποιούσε το αριστερό του χέρι πολύ φυσικά και αυθόρμητα κάθε φορά που πέταγε μια μπάλα ή το αριστερό του πόδι όταν κλωτσούσε και γενικά δυσκολευόταν με το δεξί πολύ περισσότερο (παράδειγμα το μολύβι και το ψαλίδι).

Το γεγονός ότι ήταν προσαρμοστικός στις απαιτήσεις της μαμάς του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αμφοτεροδέξιος. Ο γραφοκινητικός του έλεγχος χρειαζόταν πολύ βελτίωση και εγώ ζοριζόμουν να αποφασίσω πως θα το περιγραψω αυτό στην τελική αναφορά αξιολόγησης. Τελικά αν θυμάμαι καλά αποφάσισα να γράψω:

“Έδειξε αριστερή πλευρίωση καθ’όλη τη διάρκεια των υποδοκιμασιών της αξιολόγησης, παρ’ότι έχει εξασκηθεί περισσότερο στην δεξιά του πλευρά”.

Στη συνέχεια και για τα επόμενα 5 χρόνια που έβλεπα την μαμά και το παιδί σχεδον κάθε εβδομάδα, πολλές φορές έκανα νήξη για ποιό λόγο ΠΡΕΠΕΙ το παιδί να γράφει με το δεξί, και ποτέ δεν μου είπε. Παρ'όλα αυτά, με εμπιστευόταν και από κάποια στιγμή και μετά άφηνε το παιδί της να κάνει τα περισσότερα όπως επιθυμούσε.

Δηλαδή με το ζερβό!

Πηγή: Η 13η Αυγούστου έχει οριστεί ως η ημέρα των Αριστερόχειρων, by Karen Garner, Director of Sensory Smart Child Therapies & Specialist Occupational Therapist\