Ένα γράμμα στον 16 χρόνια νεότερο εαυτό μου

Πολλές εκπαιδεύσεις γύρω από τη δουλειά και τη μουσική μου έχουν διδάξει ένα πράγμα. «Ξέρω ένα πράγμα, και αυτό είναι ότι δεν ξέρω τίποτα» (λέει ο Σωκράτης).

Θα το παραφράσω λέγοντας ότι "Ένα πράγμα είναι βέβαιο στη ζωή μου. Το αβέβαιο".

Αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που παρακολουθώ μια νέα εκπαίδευση / σεμινάριο / Μεταπτυχιακό, κλπ.

Εξάλλου, όσα περισσότερο μαθαίνεις, τόσο περισσότερο αναγνωρίζεις στον εαυτό σου ότι οι γνώσεις σου είναι περιορισμένες και θα μπορούσαν να διευρυνθούν. Θα υπάρχει πάντα ένα άτομο που είναι πιο εξειδικευμένο από εσένα στην ειδικότητά σου και είναι ανόητο να πιστεύεις για τον εαυτό σου ότι είσαι ο καλύτερος. Έχεις λάβει πληροφορίες από διαφορετικά είδη πηγών σχετικά με το αντικείμενο σου και ο νους σου πιστεύει εσφαλμένα ότι αυτές είναι αρκετές πληροφορίες και γνώσεις για να αυτοαποκαλείσαι Ο Ειδικός. Πόσο λάθος είναι αυτό!!

Υποθετικά, ας πούμε ότι είσαι Παιδιατρικός Εργοθεραπευτής, έχεις μεγαλώσει 4 παιδιά και 8 ανήψια (άρα υποτίθεται πως σκαμπάζεις κάτι από Τυπική Ανάπτυξη), έχεις αξιολογήσει και δει χιλιάδες παιδιά σε 14 χρόνια εμπειρίας, έχεις φτιάξει κουτάκια ταξινόμησεις ασθενών μέσα στο μυαλό σου και πάντα σκέφτεσαι ‘Α, αυτός μου θυμίζει αυτόν’ κι όμως, το κάθε παιδί ήταν και θα είναι πάντα μια τόσο μοναδική περίπτωση.

Δεν υπάρχουν εγχειρίδια αξιόπιστα που να συνιστούν στους γονείς τι πρέπει να κάνουν ώστε να επιτευχθούν οι θεραπευτικοί στόχοι με απόλυτη επιτυχία.

Μπορούμε απλά να αναλύσουμε τις υποθέσεις μας, να προτείνουμε ιδέες, στρατηγικές και τεχνικές και να ζητήσουμε επίμονα σχόλια ανατροφοδότησης από τους γονείς, ώστε να δούμε τί λειτούργησε και τί όχι, μετά να ξανααναλύσουμε και να προτείνουμε και άλλες ιδέες, αν φυσικά οι γονείς μας εμπιστεύνται ακόμα.

Γι' αυτό θα σου πρότεινα. Μελέτησε περισσότερο, γίνε πιο παρατηρητικός, μείνε σιωπηλός και ήλπιζε για το καλύτερο.

Βρες και έναν (ή και δυο-τρεις) καλό μέντορα, εμπνεύσου, μάθε τη δουλειά και δούλεψε μαζί του με υπομονή και άσε τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του.

Μην βιάζεσαι να ηγηθείς. Αν είσαι γεννημένος ηγέτης, θα έρθει η ευκαρία σου να το αποδείξεις.

Πρόσεξε! Μην εργαζεσαι για δόξα ή χρήμα.

Εργάσου για να βοηθήσεις και να υποστηρίξεις την κοινότητα, τους ανθρώπους, τη φύση, την οικογένεια και τον εαυτό σου.

Εάν μπορείς να κοιμάσαι εν ειρήνη γνωρίζοντας ότι δεν έχεις βλάψει κανέναν και δεν έχεις βασίσει την επιτυχία σου σε ένα ψέμα (Ο Απ. Παύλος έλεγε, ‘Ο λέγων και ποιών ψέμα, ουκ εστιν άξιος...’), τότε Ναι, έχεις φθάσει στην Γη της Επαγγελίας σου.

Αν όχι, θα υπάρχει πάντα χρόνος για αλλαγή.

Πάρε τα ρίσκα σου τότε και άλλαξε τη ζωή σου!!

Και αυτό (παύση) ... θα ήταν το γράμμα/σημείωμα που θα άφηνα πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή του εαυτού μου, καθώς έπαιζε βιντεοπαιχνίδια ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι κάπου στην Ελλάδα, μετά την αποφοίτησή του από την σχολή Εργοθεραπείας πριν από περίπου 16 χρόνια.

"Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παράνα περάσετε τέσσαρους - πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματασας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, "μύρια ήξευρε και χίλιαμάθαινε". Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλότης κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας [καλό]".

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 8 Οκτωβρίου 1838